Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Καταγγελία: Μια ζωή χρέος


Κυριακή, 5 Δεκεμβρίου 2010

Καταγγελία: Μια ζωή χρέος

Όλα ξεκίνησαν μια ωραία πρωία, όταν είχα την φαεινή ιδέα, να δραστηριοποιηθώ ως ελεύθερος επαγγελματίας και άνοιξα ένα μαγαζάκι 5 τετραγωνικά, με 2 μηχανές και με πολύ όρεξη και μεράκι για δουλειά. Τότε ήμουν μόλις 18 χρονών και αφελής, γεμάτος όνειρα για το μέλλον.

Τότε ήταν που με κάλεσε η πατρίδα να υπηρετήσω και οι καθ' ύλην αρμόδιοι ούτε που ήθελαν να ακούσουν για αναβολή στράτευσης, δεν είχα καμιά δικαιολογία. Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές. Το μαγαζάκι παρέμενε κλειστό για όλη τη διάρκεια της στράτευσης μου (21 μήνες ακριβώς), με εξαίρεση τις διάσπαρτες 30 περίπου ημέρες άδειας μου, που προσπάθησα να δουλέψω. Με τα πολλά, έβαλα λουκέτο, πούλησα τις μηχανές στο 1/10 της τιμής και βγήκα στην αγορά <<ανεργίας>> σαν καλό παιδί, με χρέη μέχρι το κούτελο. Αυτό είναι που λένε καλή σταδιοδρομία.

Από τότε αυτό που έζησα ήταν 40% κακοπληρωμένη, ανασφάλιστη εργασία και 60% ανεργία. Στα 15 χρόνια ημι-ανεργίας, άλλαξα 30 δουλειές αλλά προκοπή δεν βρήκα. Την επιχείρηση κατάφερα να την κλείσω και φορολογικά, έπειτα από 6 χρόνια, πληρώνοντας κάτι πάνω από 2700 ευρώ στην εφορία (χώρια η αμοιβή του λογιστή) δηλαδή κάτι παραπάνω από όσα έβγαλα, όσο η επιχείρηση ήταν ανοικτή.

Μέχρι εδώ θα έλεγα, όλα καλά.

Η εφορία όμως είχε άλλη άποψη και σε σύντομο χρονικό διάστημα μου στέλνει κι άλλο ραβασάκι, ΤΕΚΜΗΡΙΟ σου λέει. Τι είναι αυτό ρε παιδιά; Απάντηση δεν πήρα. Έρχομαι λοιπόν να πληρώσω άλλα 2300 και κάτι ευρώ, πράγμα αδύνατον. Πάω λοιπόν στην τοπική εφορία και κάνω έναν διακανονισμό να πληρώσω το χρέος μου σαν καλός πολίτης. Με μισθό 590 ευρώ παρακαλώ κάθομαι και δίνω τα 110 στο κράτος, τεκμήριο σου λέει. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι που ήρθε πάλι η ανεργία, όπου και σταμάτησα να τους πληρώνω, άφησα περίπου 1000 ευρώ ανεξόφλητα.

Και ερχόμαστε στο σήμερα!

15 χρόνια πέρασαν από τότε που ξεκίνησε η περιπέτειά μου και η εφορία δεν με ξέχασε, ήρθε περαίωση λέει για το φορολογικό έτος 2001, 500 ευρώ. Με μισθό μόλις 315 ευρώ, παίρνω ότι χαρτιά είχα και δεν είχα και ξαναπάω στην εφορία. Προσπάθησα να εξηγήσω στον υπάλληλο αλλά και να καταλάβω τι έχει γίνει. Πως είναι δυνατόν να ζητάτε περαίωση από μια επιχείρηση που έχει βάλει λουκέτο εδώ και 10 περίπου χρόνια; με ποιο τρόπο θα ελέγξετε τα βιβλία μιας κλειστής επιχείρησης; Τι θα βρείτε εκεί που θα πάτε δηλαδή; και γιατί δεν ελέγξατε τα βιβλία ήδη εφόσον τα έχω καταθέσει στην εφορία εδώ και πολλά χρόνια; πληρώνοντας παρακαλώ, ορίστε οι αποδείξεις. Αλλά η άγνοιά του ήταν αποστομωτική και μάζεψα την χαρτούρα και έφυγα.

Όλα καλά, μέχρι σήμερα δηλαδή. Η εφορία ακόμα με καταδιώκει και φυσικά αφού δεν πλήρωσα την περαίωση η εφορία πρέπει να κάνει το καθήκον της. Δεν ξέρω αν όντως ελέγξανε τα βιβλία, αλλά το κουστούμι που μου έραψαν κοστίζει 3286 ευρώ. ΤΟΣΑ ΔΕΝ ΕΒΓΑΛΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΦΕΤΟΣ.

Ανακεφαλαίωση:

2700+2300+3200=8200 ΕΥΡΩ ΑΕΡΑΣ ΚΟΠΑΝΙΣΤΟΣ

Με τον μισθό που παίρνω θα σας ξεχρεώσω περίπου το 2056, αν όλα πάνε καλά.

Προκαλώ τους αρμόδιους να εξετάσουν την αλήθεια των παραπάνω, Έχουν όλα τα αποδεικτικά στη διάθεσή τους. Αν θέλουν να τους προσκομίσω και τα ένσημά μου να δουν ποιο είναι το βιοτικό μου επίπεδο.

Ονομάζομαι Χ.Γ. και ανήκω στην ΔΟΥ Αμπελοκήπων Θεσ/νίκης. Η καταγγελία μου είναι επώνυμη αλλά δεν ξέρω προς ποιον και ούτε διαθέτω τα μέσα να μάθω. Δεν έχω πάρει ποτέ ούτε δραχμή από το Ελληνικό κράτος και ας ζω κάτω, από το κάτω, όριο της φτώχειας. Δεν ζητώ ελεημοσύνη, συμπάθεια, ούτε κάποιου άλλου είδους βοήθεια. Το μόνο που ζητώ είναι να με αφήσουν να ζήσω τη ζωή μου.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ